E-mailnieuwsbrieven en podcasts staan in de mediawereld in de belangstelling. Waarom? Ze zijn allesbehalve nieuw of innovatief. De nieuwsbrief en de podcast werden respectievelijk ruim twintig en vijftien jaar geleden bedacht en veranderden sindsdien nauwelijks. (Lees hier en hier mijn stukken over deze twee mediavormen.)
Toch zijn ze de laatste jaren steeds populairder, zeker bij de generatie waar ik me toe reken (twintigers en dertigers). Waarom? Ik heb een theorie: het is nostalgie.
Om mezelf even als voorbeeld te nemen: ik loop serieus achter wat betreft nieuwe media-gebruik. Ik heb wel Facebook en Twitter, maar die twee zijn eigenlijk al stokoud. Het iets jongere Instagram is al minder mijn ding en Snapchat voelt al helemaal als een andere wereld. Nog nieuwere sociale media kén ik niet eens.
Ik lijk qua digitaal gedrag op een vijftiger
Qua leeftijd mag ik dan dichterbij snapchattende tieners zitten dan bij facebookende vijftigers, maar qua digitaal gedrag zit ik pijnlijk genoeg dichterbij die laatste groep. Ik spreek regelmatig leeftijdsgenoten die dit herkennen, en niet kunnen meekomen met de nieuwste socials. “Ik snap het gewoon niet helemaal”, vertelde een 25-jarige vriendin, om daar licht gegêneerd aan toe te voegen: “en dan voel ik me zo oud!”
Wat mij opvalt is dat dat ‘je oud voelen’ in millennial-kringen een beetje wordt gecultiveerd. Wij wisselen maar al te graag nostalgische herinneringen uit aan Windows 95, MSN, de Nokia 3310 en het bewegende paperclipje uit Office 2000. Zulk romantisch gemijmer is tieners van nu vreemd, omdat ze die prehistorische fenomenen simpelweg niet kennen.
Zo hadden we dus ook nostalgisch kunnen zitten mijmeren over nieuwsbrieven en podcasts, ware het niet dat die twee een comeback hebben gemaakt. En, dat vinden wij twenty- en thirtysomethings leuk; oude vormen die terugkeren. Je ziet hetzelfde gebeuren op gebieden als mode (vintage), wonen (retro), muziek (vinyl en cassettebandjes) en eten (nouveau ruig). Het is allemaal terug-naar-toen wat de klok slaat.
(tekst gaat door na Clippy het pratende paperclipje)
Terug naar mijn theorie. Waarom houden twintigers en dertigers van podcasts en nieuwsbrieven? Omdat podcasts net zo slow zijn als de slow coffee die we drinken. Omdat nieuwsbrieven al bestonden toen wij op een hikkende en krakende inbelverbinding ons eerste MSN-adres aanmaakten.
Welke oude media en technologie maken, gedreven door nostalgische gevoelens, in de toekomst een comeback?